Philip Kotler, pandemi ile değişen hayatımızın ve adapte olan yeni normaller hakkında saptamaları oldukça dikkat çekici
Philip Kotler, Pek çok insan Covid-19 bittiğinde eski normale dönmeyi umduklarını söylüyor. Karantina, karantinalar, maskeler ve sosyal mesafeden önce yaşadıkları hayata dönmek istediklerini kastediyorlar. İnsanlar farklı hayatlar yaşadılar. Ama eski bir normal vardı.
"Eski Normal"
İnsanlar arabalarında veya toplu taşıma araçlarında işe gidip gelirlerdi. Kalabalık bir otobüs veya tren umursamadılar. 9'dan 6'e kadar bir fabrika veya ofiste çalıştılar. Akşamları evde, tanıdık yemeklerin tadını çıkardılar. Haberleri izlediler. Pazartesi akşamı bir futbol maçı izlerlerdi. Emekli olacaklardı. Hafta sonları kiliseye gitmek, çeşitli görevler yapmak, bir restoranda arkadaşlara katılmak veya arkadaşlarla barbekü keyfi yapmakla dolu olacaktı.
Oylama yaparsak, çoğu insan bu yaşam tarzını sürdürmek için oy kullanırdı. Mikroplardan endişelenmemek, el sıkışmamak, bir arkadaşa sarılmak, sinemaya gitmek veya siyasi bir mitinge katılmak ne büyük bir nimet.
Yine de bazı insanlar bu eski normale dönmeye karşı oy verecek. Asla beğenmediler. Çok fazla içki ve sahte sosyallik vardı. İnsanlar çok yemiş ve kilo almışlardır. İş hayatlarını sıkıcı olarak görüyorlardı. İşe gidip gelmek uzun süre hoşlanmıyordu. Her gün, Bill Murray'in o filmde yönettiği gün "Groundhog" gününe benziyordu. Her gün aynı hayat.
Bazı vatandaşlar Covid-19'den önce bile "eski normal" yaşamıyordu. Bazıları iki ya da üç yarı zamanlı işte çalıştıkları bir "konser" hayatı yaşadı. Bazıları diğer vejeteryanlarla bir araya gelen vejetaryenlerdi.
Birçok yeni normal var
Covid-19 bittiğinde insanlar ya eski norm yaşam tarzına ya da Covid-19'den önce yaşadıkları yaşam tarzına dönecekler. Çoğu insanın eski normale göre yeni bir normali tercih edeceğini söylemek mantıklı değil. Yeni bir normal yok. Kişinin yalnızca eski normale dönmeselerdi ne isteyeceklerini sorması gerekir. Yeni bir normal oluşturabilecek birçok unsur var. İşte bazı insanların yeni normallerinin sahip olmasını isteyeceği bazı unsurlar:
Kişinin işinin yakınında yaşayabileceği veya bisiklet veya scooter ile kolayca ulaşılabilecek bir yer.
Toplu taşımanın iyi olduğu ve havayı kirletecek daha az arabanın olduğu bir yer.
Hanelerin kendi yiyeceklerinden bir kısmını yetiştirebildiği, daha fazla yerel gıda yetiştiren bir yer.
Ortak parçaların yerel üretimini gerçekleştiren bir yer, böylece bu ürünlerin Uzak Doğu'dan sipariş edilmesi gerekmez.
Yiyecek mağazaları ve restoranların daha sağlıklı yiyecekler sunduğu bir yer.
Şirketlerin, insanların çok fazla hava yolculuğu yapmasına gerek kalmadan işlerini sürdürdükleri bir yer.
Çevreyi güzelleştirmeye yatırım yapan, birçok insanın bahçe yaptığı ve doğayla bütünleşmeye değer verdiği bir yer.
İyi havaya ve suya yüksek değer veren bir yer.
Çocukların okula gitmeyi ve yeni şeyler ve yeni beceriler öğrenmeyi sevmelerini sağlayan devlet okullarının bulunduğu bir yer.
Bilime değer veren bir yer, işleri iyileştirmek için araştırma yapan iyi bir yerel üniversiteye sahip.
Farklı dini ve manevi grupları ve uygulamaları karşılayan bir yer.
Farklı ırksal ve etnik grupları kucaklayan ve saygı duyan bir yer.
Yaygın ve uygun fiyatlı 5G geniş bantlı bir yer.
Güneş ve rüzgar enerjisine ve çoğunlukla elektrikli arabalara yatırım yapan bir yer.
İyi ve uygun fiyatlı tıbbi hizmetlerin olduğu bir yer.
Çevreyi iyileştirmeyi, geri dönüştürmeyi, yeniden kullanmayı ve atıkları ortadan kaldırmayı herkesin önemsediği bir yer.
İnsanların uygun fiyata iyi bir konut bulabileceği veya inşa edebileceği bir yer.
Bütün bir ulusun karanlık bir dönemden, "evde zorla kalma" döneminden, sosyalliğin az olduğu, yüksek işsizliğin olduğu, çok sayıda ölümün yaşandığı bir dönemden sonra, neyin önemli ve neyin iyi olduğu hakkında yeni fikirler edinirler. hayat. İnsanlar birçok farklı yaşam tarzının bilincine varacaklar. İşte "eski normal" den farklı beş farklı "yeni normal" yaşam tarzı.
Beş farklı "Yeni Normal" yaşam tarzı
Birincisi, daha az yemek ve daha az satın almak isteyen kişiler, hayatlarını kolaylaştıran kişiler haline geliyor. “Eşyaların” karmaşasına tepki gösteriyorlar. Çoğu kullanılmayan ve gereksiz olan eşyalarını küçültmek istiyorlar. Bazı hayat kolaylaştırıcılar, arabalar ve hatta evler gibi eşyalara sahip olmakla daha az ilgileniyor; kiralamayı satın almaya ve sahiplenmeye tercih ediyorlar. “Minimalist” bir yaşam tarzını tercih ediyorlar.
İkincisi, başka bir tüketici grubu, çok fazla zaman ve çabanın tüketmeye harcandığını hisseden küçülme aktivistleridir. Bu duygu, William Wordworth’ün şiirinde yer almaktadır.
"Dünya bizimle çok fazla ...
Almak ve harcamak, güçlerimizi boşa harcıyoruz:
Bizim olan Doğada az gördüğümüz;
Kalplerimizi alçakça bir nimet verdik! "
Küçülme aktivistleri, tüketimin dünyanın taşıma kapasitesini aşacağından endişe ediyor. 1970 yılında dünya nüfusu 3,7 milyardı. 2011 yılına gelindiğinde dünya nüfusu 7,0 milyara çıktı. Bugün (2020) dünya nüfusu 7,7 milyar. Birleşmiş Milletler, dünya nüfusunun 2050 yılına kadar 9,8 milyara çıkmasını bekliyor. Kabus, dünyanın bu kadar çok insanı besleyememesi olabilir. Ekilebilir arazi miktarı sınırlıdır ve üst toprak fakirleşmektedir. Okyanuslarımızdaki bazı alanlar, canlı deniz yaşamının olmadığı ölü bölgelerdir. Küçülme aktivistleri korumaya ve maddi ihtiyaçlarımızı azaltmaya çağırıyor. Gelişmekte olan fakir ülkelerdeki, gelişmiş ülkelerde bulunan aynı yaşam standardını elde etmek isteyen insanlar için endişeleniyorlar, bu mümkün olmayan bir şey. Açgözlü üreticilerin ve pazarlamacıların "yanlış ve sürdürülemez ihtiyaçlar" yaratmak için ellerinden geleni yaptığını görüyorlar.
Üçüncüsü, başka bir grup, yüksek satın alan tüketicilerin gezegenimizi ısıtan çok fazla karbon ayak izi oluşturarak gezegenimize yaptığı zarar ve risk konusunda endişelenen iklim aktivistlerinden oluşuyor. İklim ısınması, buzullarımızın erimesine neden oluyor ve büyük kıyı şehirlerinin mülklerini sular altında bırakacak şekilde yükselen okyanus seviyelerine yol açıyor. Havamız ve suyumuz kirlilikte artacak. İklim aktivistleri, doğaya ve bilime büyük saygı duyuyorlar ve gezegenimizin geleceği hakkında gerçek kaygıları var.
Dördüncüsü, başka bir grup, vejeteryanlara ve veganlara dönüşen aklı başında yemek seçicileridir. Yiyeceklerimizi almak için hayvanları nasıl öldürdüğümüzden rahatsızlar. Bitki, sebze ve meyve diyeti ile herkes iyi ve besleyici bir şekilde yiyebilir. Hayvancılık yöneticileri, hızlı büyümek için ineklerini ve tavukları şişmanlatır ve ardından kâr peşinde koşarken hayvan parçaları satmak için onları kullanır. Bu arada inekler, dünyamızı ısıtan ve daha yüksek sıcaklıklara, daha hızlı buzul erimesine ve şehirlerin su basmasına neden olan büyük bir metan yayıcıdır. Bir kilogram sığır eti üretmek için, 15.000 ila 20.000 litre su ve hayvanları beslemek için çok fazla kaba yem gerekir. Su kıtlığı dünyanın en büyük sorunlarından biri olacak.
Beşincisi, başka bir grup, mevcut malları yok etmemeyi, yeniden kullanmayı, tamir etmeyi, yeniden dekore etmeyi veya muhtaç insanlara vermeyi savunan koruma aktivistleridir. Çevreciler, şirketlerin daha iyi ve daha uzun süre dayanan daha az ürün geliştirmesini istiyor. Zara gibi bir şirketi, her iki haftada bir, yalnızca iki hafta boyunca mevcut olacak yeni bir kadın gündelik giyim seti ürettiği konusunda eleştiriyorlar. Koruma uzmanları, planlı eskime eylemlerine karşı çıkıyor. Lüks eşya sektörüne düşmandırlar. Birçoğu çevreci ve küreselleşme karşıtı.
Sonuç
Covid-19 bittiğinde hayatın nasıl olacağı hakkında çok şey söyleniyor. Pek çok insan Covid-19'den önceki hayata dönmeyi dört gözle bekliyor. İnsanlar pek çok yaşam sürdüler ama eski normal diyebileceğimiz baskın bir tip vardı. Birçok insan eski normale dönmeyi tercih eder. Ancak diğerleri ya eski normali sevmedi ya da eski normali yaşamadı.
Pek çok insanın, kendilerine daha fazla umut ve tatmin sağlayan bazı yeni değerler yaşayabilecekleri yerler aramaya başlamasını bekliyoruz. Daha fazla insan iklim değişikliği, gelir eşitsizliği, yoksulluk, açlık, evsizlik, yoksul barınma yerleri, ırkçılık, silahlar ve diğer konular hakkında bilinçlenecek. İnsanlar, bu sosyal sorunlara eski normale dönmek yerine yeni çözümler sunan siyasi adayları giderek daha fazla tercih edecekler.